สนามบินเสรีไทย เป็นสนามบินลับเพื่อใช้เป็นฐานปฏิบัติการของขบวนการเสรีไทยในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 เพื่อต่อต้านกำลังพลของญี่ปุ่นและรักษาอธิปไตยของชาติ โดยมีการสร้างสนามบินเสรีไทยเพื่อเป็นที่ขึ้น – ลงของเครื่องบินของฝ่ายสัมพันธมิตร ในการขนส่งอาวุธยุทธภัณฑ์และครูฝึกเข้ามาฝึกยุทธวิธีให้แก่พลพรรคเสรีไทย การฝึกยุทธวิธีแบบกองโจร ทหารพลเรือน(ทพร.) ฝึกสืบราชการลับแบบกองสอดแนม เหตุเพราะทุกคนในวงการเสรีไทยสายภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ต้องพึ่งอาวุธยุธโธปกรณ์ที่ฝ่ายประเทศอังกฤษและสหรัฐอเมริกา(ฝ่ายสัมพันธมิตร)ส่งมาให้ การส่งอาวุธยุทโธปกรณ์นี้ ในระยะแรกมีเพียงการทิ้งร่ม ณ พื้นที่ที่ตกลงกันเป็นครั้งคราวๆ และอาวุธยุทธภัณฑ์ที่ส่งแต่ละครั้งก็มีจำนวนจำกัด
สนามบินเสรีไทย อำเภอนาคู จังหวัดกาฬสินธุ์ เคยใช้เป็นท่าอากาศยานของเสรีไทยในอดีต โดยมีเรือบิน Dokota ของฝ่ายพันธมิตรเคยขนอาวุธมาลง 2 ครั้ง ในการตั้งค่ายเสรีไทยที่บ้านนาคูใช้เวลาในการก่อสร้าง 20 วัน โดยการเกณฑ์กำลังแรงงานราษฎรจากอำเภอกุฉินารายณ์ สหัสขันธ์ กมลาไสย อำเภอเมืองกาฬสินธุ์ มาร่วมปลูกสร้าง มีการนำเกวียนขนหินเป็นแผ่น ๆ เพื่อใช้เป็นรันเวย์และพื้นที่สนามบินจนสามารถใช้เป็นสนามบินที่เครื่องบินฝ่ายสัมพันธมิตรสามารถลำเลียงอาวุธยุทโธปกรณ์ต่าง ๆ มาลงที่สนามบินแห่งนี้ได้สำเร็จ นอกจากนั้นยังเป็นจุดรับนักรบเสรีไทยไปรับการฝึกอาวุธที่ประเทศอินเดียอีกด้วย
สนามบินเสรีไทย นาคู มีเนื้อที่ ทั้หมด 510 ไร่ 2 งาน 25 ตารางวา
ปัจจุบัน
ถึงแม้สนามบินเสรีไทยอยู่ในความดูแลของกองทัพอากาศและไม่ได้ใช้ประโยชน์ในทางทหารแล้ว สนามบินเสรีไทยก็ยังใช้เป็นที่ที่ให้คุณประโยชน์ในด้านต่างๆ เช่น ใช้เป็นที่ก่อสร้างโรงพยาบาลนาคู ใช้เป็นสนามแข่งรถวิบาก ใช้เป็นที่ตั้งในการจัดงานประเพณีลอยกระทงอำเภอนาคู ใช้เป็นลานเอนกประสงค์ในการจัดกิจกรรมต่างๆของคนในชุมชนและยังใช้เป็นแหล่งเลี้ยงวัวเลี้ยงควายของชาวบ้านได้เป็นอย่างดีเพราะมีหญ้าให้วัวควายได้กินตลอดปี
ถึงแม้สนามบินเสรีไทยอยู่ในความดูแลของกองทัพอากาศและไม่ได้ใช้ประโยชน์ในทางทหารแล้ว สนามบินเสรีไทยก็ยังใช้เป็นที่ที่ให้คุณประโยชน์ในด้านต่างๆ เช่น ใช้เป็นที่ก่อสร้างโรงพยาบาลนาคู ใช้เป็นสนามแข่งรถวิบาก ใช้เป็นที่ตั้งในการจัดงานประเพณีลอยกระทงอำเภอนาคู ใช้เป็นลานเอนกประสงค์ในการจัดกิจกรรมต่างๆของคนในชุมชนและยังใช้เป็นแหล่งเลี้ยงวัวเลี้ยงควายของชาวบ้านได้เป็นอย่างดีเพราะมีหญ้าให้วัวควายได้กินตลอดปี
เห็นไหมละครับ ว่านาคูเป็นอีกหนึ่งเมืองประวัติศาตร์ที่ยาวนาน จากการเล่าขานของผู้เฒ่าผู้แก่ในชุมชนบอกว่า ช่วงที่ทหารญี่ปุ่นเข้ามา ต้องรีบนอนแต่หัวค่ำ ถ้าได้ยินเสียงหวอ(เตือนภัย)จะพากันรีบวิ่งออกมาจากบ้านไปหลบตามไร่นา หรือหลุมหลบภัย ซึ่งคุณตาของผมคือ ครูวิลาศ แสนศิลป์ หรือครูลาศ ก็เป็นหนึ่งในขบวนการเสรีไทยที่ร่วมขับเคลื่อนต่อต้านทหารญี่ปุ่นอย่างลับๆในสมัยนั้น ฟังเรื่องราวที่คุณตาเล่าให้ฟังทีไรก็นึกภูมิใจในความรักบ้านรักเมืองของบรรพบุรุษชาวนาคูในสมัยนั้นทุกครั้งไป แต่ทุกวันนี้ล่ะ เหล่าลูกหลานชาวนาคู ยังมีอุดมการณ์อย่างแรงกล้าเหมือนคุณตา คุณยายเราบ้างไหม…..?
